Een vrijstaande houtmassiefbouwwoning uit de jaren ’80 moet grondig worden verbouwd. De bestaande woning heeft geen enkele connectie met zijn omgeving en ook intern is de woning een labyrint van kamers zonder onderlinge relaties.

Om orde te creëren ontdoen we het labyrint van al het onnodige tot alleen de essentiële structuur overblijft.

Van hieruit bouwen we het plan terug op volgens het gevraagde programma. Rust zoeken we vanuit de logica van de overblijvende STRUCTUUR. We bekomen een helder plan van kamers, opgehangen aan een centrale overmaatse circulatie-as. Wandelend op deze as passeren we langsheen kamers met elk een eigen identiteit en directe link naar buiten. Het is een plek van ontmoeting en de ruggengraat van deze woning. Het is een plek die orde brengt in de drukte van de dag.